Zabawa

Dla większości rodziców widok bobasa bawiącego się samodzielnie to nic niezwykłego - maluchy pakują do buzi gryzaki, bawią się swoimi stopami, machają grzechotkami i generalnie potrafią się zająć bez niczyjej pomocy. Zabawa przychodzi im z łatwością, jest czymś naturalnym.
Nasz syn ma trochę trudniej. Właściwie dużo trudniej. Położony na plecach w łóżeczku po prostu leży. Czasem udaje mu się lekko przekręcić główkę i wzruszyć ramionami, ale nie potrafi poradzić sobie z nieubłaganą grawitacją i unieść do góry rączki ani nóżki  - zawsze trzeba mu w tym pomóc.


Podczas kąpieli zauważyliśmy, jak bardzo cieszy Krzysia możliwość wykonania samodzielnego ruchu. Uwielbia się kąpać, nigdy nie płacze i nawet podczas mycia głowy, wydaje się być zafascynowany lekkością jaką daje mu woda. Od niedawna zachęcany macha rączkami, czasem udaje mu się nawet zrobić "plusk" i och.. muszę kiedyś spróbować zrobić zdjęcie i pokazać jaki jest wtedy szczęśliwy. Śmieje się i patrzy na nas niemal z niedowierzaniem.

Zainspirowało mnie to ostatnio do próby stworzenia Krzyśkowi jakiejś konstrukcji, która umożliwi mu choć przez chwilę zabawę bez nas i efekt przeszedł moje najśmielsze oczekiwania. Totalna prowizorka na razie: dwa cewniki CH6 przywiązane do pałąka z zabawkami, łapki obwiązane miękką wstążką, a dziecię przeszczęśliwe. Szok po prostu! Że też nie wpadliśmy na to wcześniej!

Na filmie nie udało mi się uchwycić tej ogromnej radości, bo Krzyś już się trochę zmęczył a do tego zauważył, że go nagrywam. Ale to naprawdę NIESAMOWITE - pierwszy raz od wielu miesięcy macha rękami SAM, sam z siebie, tak jak chce, bez niczyjej pomocy!

Oczywiście cały ten "system" wymaga dopracowania, ale po konsultacji z naszymi rehabilitantami i pogrzebaniu w Internecie, wiem już mniej więcej jak to zrobić. Obiecuję też dopracować sposób nagrywania filmów, żeby kolejne były z dźwiękiem i lepszej jakości.